Słownik polsko-niemiecki. 2014.
zgryz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. zgryzzie, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}ułożenie względem siebie zębów obydwu szczęk : {{/stl 7}}{{stl 10}}Prawidłowy zgryz. Wadliwy zgryz. {{/stl 10}}{{stl 20}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zgryz — m IV, D. u, Ms. zgryzzie, blm 1. «ustawienie względem siebie zębów szczęki i żuchwy» Prawidłowy zgryz. Wady zgryzu. 2. pot. «kłopot, zmartwienie, zgryzota» Mieć z czymś zgryz … Słownik języka polskiego
artykulacja — ż I, DCMs. artykulacjacji; lm D. artykulacjacji (artykulacjacyj) 1. jęz. «ruchy narządów mowy powodujące wytwarzanie głosek; wymawianie głoski» ∆ Miejsce artykulacji «miejsce największego zbliżenia narządów mowy przy artykułowaniu danej głoski» 2 … Słownik języka polskiego
wadliwy — «mający wady, usterki, defekty; wykazujący braki, błędy; niewłaściwy, nieprawidłowy, niepoprawny» Wadliwa konstrukcja powieści. Wadliwa organizacja pracy. Wadliwa wymowa. Wadliwa postawa ciała. Wadliwy zgryz … Słownik języka polskiego
zgryźć — dk XI, zgryzę, zgryziesz, zgryź, zgryzł, zgryźli, zgryziony, zgryzłszy zgryzać ndk I, zgryźćam, zgryźćasz, zgryźćają, zgryźćaj, zgryźćał, zgryźćany «zmiażdżyć zębami; rozgryźć, pogryźć» Zgryźć orzech. zgryźć się «bardzo się zmartwić» Zgryźć się… … Słownik języka polskiego
zgryzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zgryzaćam, zgryzaća, zgryzaćają, zgryzaćany {{/stl 8}}– zgryźć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vc, zgryzę, zgryzie, zgryź, zgryzł, zgryzła, zgryźli, zgryziony {{/stl 8}}{{stl 7}} gryząc, miażdżyć, rozdrabniać coś zębami … Langenscheidt Polski wyjaśnień
